Αυτό το καλοκαίρι, μετά λύπης μου, διαπίστωσα τα πόσα πολλά, μεγάλα ή λίγα μπορεί να προσφέρει αυτός ο τόπος, άμα και λέω άμα βάζαμε το σκατο-κέφαλό μας να οραματιστεί, να συνεργαστεί και να αποκομίσει…
Μιλάμε για τουρισμό, διαβάζουμε για το καινούργιο ρεκόρ των 26 εκατ. τουριστών που κατέφθασαν φέτος στην Ελλάδα…. Μπράβο θα πω εγώ και εις ανώτερα αλλά ψιτ! που είστε ? Η γειτονική Μπαρτσελόνα, που είναι μια πόλη και όχι ένα κράτος, μια πόλη της Μεσογείου και όχι το κάτι άπιαστο, το κάτι διαφορετικό, το κάτι το μαγικό, μια πόλη σαν και τις δικές μας…. είχε 24 εκατ. τουρίστες μονάχα το καλοκαίρι.
Πήγα σε τόσα μέρη φέτος, και σε όλα αντίκρυζα το ίδιο τροπάριο, μία ακόμη χαμένη ευκαιρία. Ένας δημοτικός άρχων που έχει αφήσει, την καθαριότητα, την αισθητική, τα πάρκα, τα πεζοδρόμια, τις υποδομές (πάρκινγκ, λεωφορεία, κλπ) στην μοίρα τους…. Ένας επιχειρηματίας εδώ, ένας εκεί, καθένας να κάνει το μακρύ του και το κοντό του. Η ιδέα της συλλογικότητας και του οργανωμένου, ελκυστικού τουριστικού προϊόντος να ακούγεται σαν μια ιδέα ουτοπική, ονειρική, από αυτές που μόνο ο Όμηρος μπορούσε να σκεφτεί.
Πάλι θα μιλήσω για το κοινωνικό συμβόλαιο (βλ. Κοινωνικό Συμβόλαιο). Εδώ θέλω τους τοπικούς φορείς να έρχονται σε συνεννόηση με τον εκάστοτε σύλλογο και να δημιουργούν από κοινού ιδέες, προτάσεις, λύσεις και έργα για να παράγουν μια κοινή εικόνα! Ένα προϊόν, μια εμπειρία από την οποία θα βγάζουν λεφτά, για εκείνους, τις οικογένειές τους, την κοινωνία!
